De grote altaarschilderingen
De grote altaarschilderingen
In Luik ontwikkelde zich in de 17e eeuw een vermaarde schilderschool, geïnitieerd door Gérard Douffet (1594-1661/65) die leerling was van Rubens en later verleid werd door de esthetiek van Caravaggio. Douffet leidde Bertholet Flémal (1614-1675) op, die op zijn beurt les gaf aan Englebert Fisen (1655-1733).
Terug in Luik, na een lang verblijf in Rome en vervolgens in Parijs, verspreidde Flémal de canons van de klassieke schilderkunst die hij tijdens zijn reis had ontdekt en geoefend.
Het schilderij toont de ontdekking van het kruis van Christus door de heilige Helena, de moeder van de Romeinse keizer Constantijn (4e eeuw).
In dit schilderij, dat wordt beschouwd als een van de meesterwerken van de Luikse schilderkunst, combineert Englebert Fisen op gedurfde en kundige wijze de uitbundigheid van de Vlaamse barokschilderkunst (Maria Magdalena links) met de afgemeten soberheid van de klassieke stijl (Maria en Johannes in rouw rechts).