De doopvont: prachtig en mysterieus
De doopvont: prachtig en mysterieus
Oorspronkelijk bevond de doopvont zich waarschijnlijk in de kleine kerk Notre-Dame aux fonts, die aan de zuidoostkant van de prestigieuze kathedraal Notre-Dame-et-Saint-Lambert stond. De kerk en de kathedraal werden systematisch vernietigd vanaf 1794 (Luikse revolutie) en het doopvont verscheen pas weer in 1803, na het concordaat, en werd toen toegewezen aan de kerk van Saint-Barthélemy.
De verzonden berichten
De auteur(s) wilden in de eerste plaats een verhaal vertellen via het thema van de doop: te beginnen met de prediking van Johannes de Doper en zijn eerste dopen, komen we bij het cruciale moment van de doop van de Messias zelf, gevolgd door die van de centurio Cornelius, een van de grondleggers van het christendom. De universaliteit van de christelijke boodschap, de diepe menselijkheid van de godheid en de impact ervan op de wereld van de tijd zijn theologische boodschappen die door dit grote werk van grote finesse en techniciteit worden ondersteund.
Technologie
De schoonheid van de draperie, de zuiverheid van de uitdrukkingen, de zachtheid van de gebaren, de ongewone dikte van de bas-reliëfs en de overvloed van de hoge reliëfs zijn gebaseerd op de toepassing van een technologie (veel meer dan een techniek) die “de la cire perdue” wordt genoemd. De mal waarin de hoge reliëfs zijn gegraveerd is inderdaad gemaakt van bijenwas omgeven door terracotta, maar deze mal gaat “verloren” wanneer hij wordt vervangen door messing, een subtiel mengsel van koper, zink en een beetje lood, gesmolten bij ongeveer 1000° door een metaalbewerker.