Une église haute en couleurs
Een kerk vol lichtjes
Architectuur
Tussen het einde van de 11e en het einde van de 12e eeuw werd de collegiale kerk van 1015 volledig herbouwd van oost naar west, uitgaande van een grote externe crypte die nu verdwenen is. De voorzijde van het gebouw, waarin het tweede religieuze koor en twee interessante tribunes zijn ondergebracht, werd voltooid in 1188. Tot het midden van de 18e eeuw werd de collegiale kerk betreden via twee zij-ingangen.
In de 14e eeuw vonden belangrijke verbouwingen plaats die niet bekend zijn. De zwart-wit marmeren grafsteen van de stichter van de collegiale kerk werd verplaatst naar het midden van het dwarsschip, waar hij nog steeds te zien is.
In de 18e eeuw werden de structuur en de decoratie van het gebouw gemoderniseerd om het aan te passen aan de barokstijl: het koorgewelf werd verhoogd, het transept en de schepen werden gewelfd, twee kleine zijschepen werden toegevoegd, het tegenkoor in de westbouw werd verwijderd en er werd een groot portaal gebouwd (waarvan de buitenste lijst bij de restauratie werd behouden).
Van 1999 tot 2006 heeft de grote interne en externe restauratiecampagne de oorspronkelijke polychromie van de gevels hersteld en, in de westbouw, de verhoging van het tegenkoor hersteld en de opening gedicht die de 18e eeuw erin had gemaakt.
Het flamboyante kooraltaarstuk
Het monumentale rode en gouden altaarstuk in het koor werd gemaakt door de Luikse beeldhouwer Cornelis Van der Veken (1657 – 1742), die een aantal verbluffende trompe-l’oeil creëerde. Het dient als weelderig decor voor een schilderij van Englebert Fisen (1655 – 1733), een Luikse schilder en vriend van hem, gesigneerd en gedateerd 1708. Het schilderij illustreert het martelaarschap van de heilige Bartholomeus, die door zijn beulen levend werd gevild terwijl hij de bevolking van Zuid-Armenië evangeliseerde. De opstelling en houdingen van de vele figuren geven het tafereel beweging en vaart en versterken de dynamiek van het altaarstuk.